[jet]

doyumsuzluk çağın toplumsal yapısını oluşturan ideolojilerin bir ürünü değil. eskiden beri var olan nesneyle bağ kurma alışkanlığının zamanla olması beklenen bir hale dönüşmesi. çünkü nesnenin doğasıyla insanın doğası arasındaki tek ortak yön maddiyatın ölçülebilir olması ve ölçümün DEĞER adı altında bir ahlakı taşıması.
ve buna göre değerler oluşurken bir kıyaslama yöntemi kurulur.
19. ve 20. yüzyıl ideologlarının ortaya attıkları devrimsel nitelikteki bireyci anlayışların temelinde de kişinin değerinin, toplumun değerinden üstün olduğu anlayışı ortaya atılmıştır. üstelik birey için avantaj gibi gözüken bu durumu bireyden habersiz gerçekleşmesini destekleyenler toplumsal unsurlar olmuştur, birey değil.
Daha açık ifade etmem gerekiyor.
Soru sorarak konuyu daha da anlaşılır bir zemine çekmek istiyorum.
Bir bireyin özel ihtiyaçlarıyla, topluma yerleştirilen genel zihniyet arasında tutarlılık var mıdır?
Toplumun genel ihtiyaçlarını talep etmek bireyin özel çıkarlarına ters düşer mi?
Bireyin özel ihtiyaçlarını temin etme yolları toplumun genel yapısıyla çelişkiye uğruyorsa bu suç mudur?
Yani suç kavramını individualizmin egemen olduğu bir toplumda ne kadar tartışmaya açabiliriz. Senin benim sahip olduğumuz psikolojik gelişimlerin savunma olabileceği bir ahlakla, toplumun ahlakı arasında çelişki doğuyorsa, bize hediye edilen bu birey olma özgürlüğü ne kadar özgür bırakıldığımızı da göstermiyor mu?
Madem bilimi referans olarak alıyoruz, peki bilimin içinde bilimsel olmayan göreceli yöntemlerin de, bilimsel bir araştırma konusu dahilinde incelenip incelenmediğini sorgulayabildiğimiz özgür bir tartışma zemini açabiliyor muyuz?
Hangi akademik kurumun toplum-bilimcileri sistemli bir birey-toplum ilişkisi gözeterek araştırma konusu yapmak niyetinde.

Konuyu kendime geri getireyim.
Benim yerleşik düşüncelerimi açığa vurabileceğim bir tartışma zemininde bunun bir hastalık mı yoksa cinsel sapkınlık mı olabileceği dışında başka alternatif üretememek demek cinsel olarak sınırlandığımız anlamına gelmiyor mu?
Tam da bu noktada sınırlandırmayı bir başkasının değil de, insanın kendisinin gerçekleştirmesi gerektiğini düşünüyorum.
Ben sizlere düşüncede uçsuz bucaksız bir uzayın olduğunu söylerken, içinde yer alan her ihtimalin gerçekleşme olasılıklarının hangisin daha gerçekçi olduğunu soruyorsam, gelecekte korktuğum sonuçların yaşanmasını düşündüğüm için olduğunu sanmayın. ben geçmişten ve şimdiden bahsediyorum. gelecek, geçmişte yediğim bir tokatın üstüne kurulmadan inşaa edilemez mi? yani illa ben de mi tokat atmalıyım?

Not: herkese esenlikler dilerim, teşekkür ederim.