[jet]

(03-06-2011 04:47 PM)ginka Yazılan:  

(03-06-2011 02:38 AM)jet Yazılan:  bunu insanlarla paylaşmamı bir arkadaş söyledi.
içimde, hem homoseksüel olabileceğime hem de heteroseksüel olabileceğime dair paranoyalar taşıyorum.
doğrusu kendime bunu itiraf ederken, aynı anda inkar da ediyorum. ama bir başka düşüncenin de tesiriyle acele hüküm vermemem gerektiğine kanaat getiriyorum. ama paranoyaların önü arkası kesilmiyor.

öncelikle bu duruma ne yönde bakıyosun sana göre bi hastalık mı ?

insan olduğumuzdan paranoya açımız olsada, ,içimizde bazı dürtüler olsada özgür irademizi bi kenara atamayız
çok geç olmadan seçim yapman gerek ve o konuda zihnen düşünlerini o yönde değiştirmen gerek ki duyguların da değişsin.ayrıca düşündükçe insan o tarz şeyleri hayatına ister istemez çekiyor...farkettiysen hayalinde canlandırdığın şeyler gerçek dünyada başına taciz şeklinde geri gelmiş... bu durum herkes için geçerli zihnimizdekiler maddeleşir,onları bi şekilde hayatımıza çekeriz... özelliklede korkularımızı çekeriz.

homoseksüellikte bir seçim olabiliyor bazı insanlar için... tatminsizlik başka arayışlara itebiliyor...seninki bunlardan biriyse şayet ve bu durumdan kurtulmak istiyosan,
durumu adı üstünde cinsel sapkınlık olarak düşünüyosan çok geç olmadan doktora bu konuda uzman birine görünmeni tavsiye edebilirim... ciddi bi karar tüm hayatını etkileyecek sonuçta... bide bu durumu tam anlamıyla düzeltmeden üstünü bi şekilde örtüp kenara koymak, mesela bir bayanla evlenip çocuk sahibi olmak da daha kötü sonuçlara, vicdan azaplarına neden olabiliyor...

duygu asena'nın ''paramparça'' isimli bi kitabını okumuştum gerçek hatta homoseksüel bir babayla röportajını kitap haline getirmiş.
kitaptaki karakter bu tür paranoyalarına rağmen evlenmiş ve evlilği sırasında bir çok erkekle ilişkisi olmuş , aşık olmuş, terkedilmiş yıkımlar yaşamış , bir yandan ailesi çocukları için yaşamak zorunda olan, babalık sorumluluğu olan bi adamı anlatıyordu..

Bu konuyu bir uzmanla konuşmak için beklemeyi tercih ettim. çünkü kendi iç yapımı daha ayrıntılı bir şekilde görebilmek için, kendimle bir süre başbaşa kalmam gerekiyordu. her ihtimali uzun uzun düşündüğümü söyleyebilirim. fakat sorun da buradan çıktı. her ihtimalin doğru olabileceğini varsaydığım için ne ileri ne de geri gidebildiğimi farkettikten sonra yardım almak için çeşitli girişimlerde bulundum. tabi öncelikle sahip olduğum utanma duygusu, bu sorunun tartışılmasına mani olduğunu söylemeliyim. ama daha önce söylendiği gibi yaşam kalitemin düşüşüyle, tartışılmasının veya fikir alışverişlerinin daha uygun olacağını düşünmeye başladım.
hiçbirşeyi içimde saklamak istemem. saklanmaktan ve saklanandan hoşlanmıyorum.

Ben bu konuyu bir cinsel sapkınlık veya hastalık veyahut bireyin doğası olarak görmüyorum. Yani her insanın belli ölçülerde fikirlerini engelleyebildiğini veya gizleme ihtiyacı hissettiğini düşünüyorum. Her insanın belli alanları kapsayan bir gizleme doğası olduğunu düşünüyorum ve cinsellik de bu alanlardan bir tanesi.
Cinsellik konusunun tabu olarak gösterilmesi ve cinsel özgürlük temalarının da birey üzerinde baskı oluşturabildiğini gördüm.
İki veya daha fazla bireyin, birbirlerine söylediği cinsel yalanların sebebinin de bu baskıdan kaynaklandığını görüyorum.
Bir başka deyişle bu tip ekstrem durumları baskıya dayanma veya kırılma(boşalım) olarak iki tip şekilde görebiliriz. Bir kısmı sahip olduğu özelliklerden ötürü deformasyonu esneyebildiği yere kadar taşırken, bir kısım da belli noktalarda kırılma eğilimi göstermesi çok normal. ama anlaşılabilir olmayan durumsa, bu baskının neden var olduğudur kanımca.