[zeynepelif]

Açı türü ne olursa olsun, Güneş-Neptün kişisi genellikle bir tür ideal yaşam sürmek ister, özel biri olmayı çok arzular, yaşamında ilahi olana bir şekilde dokunmayı özler. Bu durum, iki gezegen arasında dar-orblu açısı olan kişilerin çoğunlukla arzuladığı bir niteliktir, Charles Carter'ın tanımı bu açıyı mükemmel açıklar: İncelik ya da sıradan, elle tutulur ve somut olana uzaklık.



Neptün, haritada dokunduğu her şeyi daima yüceltmek ister. Fakat bir deneyimi yüceltirken, bizi içinde bulunduğumuz durumun gerçekliğinden uzaklaştırır. Neptün Güneş'e dokunduğu zaman, kişi kendisiyle ilgili deneyimlerini yüceltmek istediği kadar cazip hale getirmeyi de istiyor gibidir. Bunu, çoğu zaman benlikle ilgili bir tatminsizlik, kayıp veya karmaşa duygusu izler.

Özel biri olmayı isteme tuzağı, özellikle gerilimli açılarda derhal fark edilir. Eğer bir insan her zaman sıradanın dışında bir şey olmak istiyorsa, kişinin hayatındaki veya kendisindeki sıradan olanı kabul edebilmesi çok zor olabilir. Bu nedenle, bu kombinasyonun, kendinden kuşku ve hoşnutsuzlukla ilişkili olması şaşırtıcı değildir. Kişi sürekli daha fazlasını ister, daha fazlası olmak ister. Bu durumda, çok defa, kendisinin ve güdülerinin etrafına fanteziler örer. Güneş-Neptün açıları, haklı nedenlerle, kendini aldatmakla ilgili bir üne sahiptir. Kuşkusuz bu kombinasyon en uç noktada kişinin kendisi ve güdüleriyle ilgili aldanmalarla ilişkilendirilebilir. En kötüsü, Güneş-Neptün kişisinin bir fanteziye tutunabilmek için kendi kimliği veya belirli bir durumun karakteri hakkında herhangi bir şeyi çarpıtabilmesidir.


Güneş-Neptün açısı olanlar için, bu güçlü egonun gelişimi çocukluk yıllarında elde edilemeyebilir. Bu açılara sahip kişiler, hayatlarında bir biçimde çoğunlukla ruhu ararlar ve bu arayışta belki de gerçekte kendilerini arıyorlardır.



Güneş-Neptün kişisinin ebeveynlerinden biri, genellikle baba, çocuklukta çoğu zaman psikolojik olarak kayıptır. 4.Evde tersi yönde bir vurgu olmadıkça fiziksel olarak mevcut olabilir, fakat çocuk için kanlı canlı, ego gelişimine örnek olacak bir kişi olarak bulunmaz. Buna rağmen, Güneş-Neptün tipleri genellikle babalarını idealleştirirler (özellikle gerilimli açıları olanlar). Bu ebeveynin gerçekte ulaşılmaz olduğunun farkındalığı oluşuncaya kadar çoğu kez bir hayli zaman geçer. Bu fark edildiğinde veya başka durumlarda Güneş-Neptün kişisi çoğu zaman kendisini babasının kurbanı olarak görür. Kişinin, hayatının başlangıç yıllarındaki baba imajı, onun şimdiki ve geçmişteki gerçek kimliğinden çok farklıdır. İmge lehte veya aleyhte çarpıtılabilir, fakat, hangi nedenle olursa olsun, bu imge kişinin gelişimi için çok gerekli görünmektedir. Babanın kurgulanmış imgesi onun fiziksel mevcudiyeti ile yer değiştirir. Belki de bunun böyle olması gerekmektedir.



Güneş-Neptün kişisi, daha gerçek bir seviyede baba figürünü tanımlamak, özdeşleşilebilir herhangi bir yolla onu kavramak için ne yapacağını bilemez. Benzer şekilde çoğu zaman yıllarca kendini bulmakta da güçlük çeker.

ALINTIDIR.