[salmakis]

YETERSİZLİK KORKUSU.... Zaten başlık yeterince vurucuyken bir de kocaman bu tanımlamayla karşılaşmak gecenin bu saatinde uyandırıcı... Yükselen akrep olduğumdan mıdır yoksa ay başak olduğumdan mıdır bilinmez yerinde, zamanında az ve öz konuşmak gibi bir yönelimim vardır. Ama Güneş'im Aslan'da, heralde bu nedenle vurucu şeylere tepki vermeden geçemiyorum.

Üzerine çooook düşündüğüm bir konudur. Korku başlayınca "bildiğimiz" duvarların ardına çekilmek öyle kolay ki! Önemli olan korkuya rağmen cesaretle "BİLDİĞİMİZ- BİZE İŞLENEN DUVARLARIN DIŞINDA" kalabilmektir. Zor ve korkutucu ama bunu başarabildiğimde gerçekten ruhumun yolculuk yapmak istediği yolda olduğuma inancım tamlaşıyor.

Nasıl yapmalı? Çernişevski'nin ünlü romanındaki gibi çoğu "hayalden" oluşan bir sürü imge zihne doluşuyor. Ama bu denli çok imge hayatına doluştuğunda hayatta somutlukta zenginleşiyor. Yani diyeceğim odur ki Satürn ve Neptün gibi bence korkutucu gezegenler bıraktıkları hediyeler nedeniyle ASLINDA korkutucu değiller.

Ya da bizatihi haritam nedeniyle böyle konuşuyorum? Bilemiyorum... Ama önemli olan geride kalan süreçten bize kalan UNUTAMADIĞIMIZ DERSLER....

Yıllar önce"Tarih sadece aptallar için tekerrürden ibarettir" diye bir söz duymuştum . Belki de astrolojiyle ilgilenmemin nedenlerinden birisi de bu sözün anlamı üzerine hala düşünüyor olmamdır?