[picachu]

crushing victory amacim burda sizi kucumsemek degil.. iyi niyetle toparladigim, fydasina cok inandigim bisileri karaladim kendimce... aslinda hepimiz hemen hemen ayni mesaji vermek istiyoruz kardesimize.. anlatimlar farklidir olabilir.. herkes kendi tarzinda yazar..
herkesin hassas noktalari var.. benim takildigim nokta bellidir ki konunun daha fazla uzamasina gerek yok.. sitenin dostane havasindan dolayi saka usluplu rahatsizligimi belirtmek istedim smiley kullanarak.. polemik amaclida yapmadim bunu.. neyse..

[picachu]

(06-29-2012 03:27 PM)Amarth Yazılan:  Arkadaşlar yorumları okudum hepinizin aslında bir Başak ın intihar edecek kadar cesareti ve mantıksızlığıda yoktur, olamaz sadece başak patlamaları yüzünden böyle şeyler oluyor kendimi imha etmek istedim ama bu mecaz gerçekten, dertleşmek istedim. Sizin yorumlarınızdan ve kendimden çıkardığım sonuçlar var. Kendimi olduğum gibi kabul etmiyorum hep nasıl olmam gerektiğiyle ilgileniyorum ve kendimi diğer insanlarla hep kıyaslıyorum. Sorunun temeli burada yatıyor. Mükemmel olamıyorum sıradan oluyorum diye bir önyargım var boş zaman geçirince bir suçluluk duygusu bir vicdan azabı... 2. Sorun ise insanları otorite olarak görmem hep saygılı konuşmam kendi yetenelerimi dışa vuramayıp insanları yüceltmem bu da başaklık yüzünden hep hizmetçi kafasında yaşıyor gibiyim. Hepinizin ve herkesin geçtiği dönemler bunlar çocukluğunda falan 22 yasındayım ergenlik tripleri de değil bunlar hala kendimi aşamamış olmam. Duygusal yönden zayıfım bunun farkındayım duygusal olgunluk yok merkür fazlalığı var başak- yükselen ikizler. Bir de ay yay gerçekten hep düşüncelerde olmamın nedenini buna bağlıyorum. Benim doyuma ulaşmam için gerçekten durmadan bir şeyler üretip bir şeyler yapmam lazım iş olarak somut elle tutulur şeyler o larak ki belki ondan sonra egom tatmin olacak gibime geliyor. Bazı arkadaşlar inanç ibadet ve namaz konularından bahsetmiş, Herkesin görüşü yada inancı tabi ki kendine ama benim bir şeye inanmam gerekiyor kendime güvenmem için ve evet namaz ve zikir iyi geliyor beyin nöronlarına ve hayata bakış açısına bu bilimsel bir şey. Şuan benim durumumu kurtaracak tek şeyin ibadet ve inanç olduğunu düşünüyorum arkadaşlar. Yanlış anlaşılmasın tabiki bu benim kendi ilacım hani çokda koyu bir dindar yada bunu dayatmaya çalışan bir kişi değilim ama olaya realist bakmak gerekirse gerçekten tek çözüm bu etkili ve işe yarar. Yoksa ne psikiyatr faydalı oluyor ne de ilaçlar. Hiçbirşey olamama korkusu yüzünden hiçbirşey gibi yaşıyorum anı kaybediyorum ve bekliyorum bunu bir an önce değiştirmeliyim. Sevgiler...

amarth seni cok iyi anliyorum inan.. az cok yasadim ve yasiyorumda benzer durumlari...imtihan dunyasi surekli bir mucadele icindeyiz.. ruhun gidasi ibadettir.. cumleten rabbim yardimcimiz olsun.. suna sevin gercekten.. birilerine hizmet etmek demissinya.. o guzel ozelligi tasiyorsun.. bu bir hediyedir..birilerine faydali oolmak ne guzel bisey.. ama bizi engelleyen nefsimiz ve seytan olmasa..:0) vesvselerden arinmak icin ibadet gerekli iste) vesveseler zamanimizi caliyor.. Allahin izniyle ileri kardesim.. cumleten ..

[Amarth]

Teşekkürler pikachu yorumların için. Bakıcaz artık zaman gösterecek herşeyi..

[Messa]

(06-29-2012 02:42 AM)Amarth Yazılan:  Arkadaşlar yalnızlığa o kadar alıştım ki hiçbir şeye cesaret edemiyorum işsizlik ve aöf den de sınıf tekrarı haberini aldım zaten bir başak ın hayat amacı iş okul sorumluluk. Gecelek kaygısı var ve kendimi hep paçavra gibi hissediyorum. Yaşlı gibiyim resmen kıyıda köşede kalmış hayattan bezmiş. Motivasyonsuzluktan öleceğim. Benim sorumluluk düşüncem daha fazla var ve robot gibiyim adeta ama nedense uygulamaya gelince kafam dağılıyor mesela ders çalışmak yada kitap okumak çünkü endişeden ana odaklanamıyorum hep düşünüyorum koğuşta gibi. Kendimi normal insan gibi kabul etmiyorum yani sanki durmadan birilerine hizmet etmeliymişim gibi kendime bile hiç saygım yok yani varoluşum varlığım sanki önemli değilmiş gibi bir işe yaramazsam yaşamaya hakkım yokmuş gibi ve evet boşluk içindeyim ama he rşeyi o kadar büyütmem sosyallikten sıyrılmış olmam ve sosyal olsam da arkadaşlarımla hiç konuşmadan saatlerce dalıp durmamdan çok sıkıldım. Hep düşüncelerdeyim çünkü fazla zekadan ve sorumluluktan içsel hiçbir eğlence dürtü yok her mutluluğu yok ediyorum. Ben kendimi bildim bileli böyleyim bu şekildeyim ve doğuştan olan bir sorun bu bence bu yüzden kendimden çok sıkıldım kendimi düzeltemiyorum çünkü doğal bir hayat enerjim olmadığına inanıyorum robot gibi sanki ne kadar okursam ne kadar film izlersem yada kişisel gelişime kafa patlatırsam düzeleceğim gibi oluyor ama bunun sonu gelmiyor bir türlü. Ben o kadar mantıksalım ki herşeye nesnel bakıyorum gerçekten herşey tamamen nesel bunu kelimelerle anlatamıyorum. İçimde bir komut var aynı windows gibi msdos gibi git 4 bardaksu iç diyor git yemek ye diyor şmdi yatmalısın erken yatmalısın diyor yada şu yiyecekler senin için faydalı şu senin için zararlı 200 gram .. ye diyor yada 15 dakika tv izle sonra kalk maillerine bak sonrada kitap oku diyor. Hep komut veriyor. Bu yüzden hayatın tadını çıkarmanın yanından geçemiyorum zararlı yada kötü hiçbirşey yapamıyorum. İnsanlarla konuşmak bile gereksiz geliyor çünkü faydasız gereksiz olduğuna inanıyorum zaten içimden de gelmiyor konuşmak insani duygularım yok. Kız arkadaşım da olmayacak hiçbir zaman çünkü kendimi dışarı yansıtamıyorum o derece içte yaşıyorum kendimi bildim bileli ve bu dısarıdanda belli oluyor soğuk durgun ölü gibi bir tip. Hayattan bezmiş bir tip...

E canım senin merkür - satürn üçgenin var tabiki zihnin belli bir düzen içerisinde ilerleyecek. Ayrıca güneş- mars karen içindeki mücadele duygunun kendine karşı yansıtacağını gösteriyor. Ay-merkür karesi bende de var. Duygularla düşünceleri aynı frekansa getirmek biraz zordur. Ama aşılmaz değildir. 8. evindeki satürn sanırım ölümle ilgili düşünceler baskılıyor bir de pluto transiti tetiklemiş olmalı. Diyebileceğim olumlu ol eksikleri tespit et bunların üzerine git. Hayat değişiktir bazen başarısz gibi hissettirir kendini ama dikkate alma. Hiç birşey halledilmeyecek degildir. Hepsinin üstesinden gelebilirsin seni sadece olumsuz düşünmek ve kendi güven eksikliği etkiliyor.

[Reinarubia]

Sevgili Amarth,

Sende kendine güven sorunu var bence. Bende de tam tersi, aşırı kendine güven, herşeyi en iyi yaptığına inanan bir ego var. Ama benimkisi de, en az senin durumun kadar bana acı veriyor. Çünkü her başarısızlığımda, "bu benim gibi birinin başına nasıl gelir" lafları eşliğinde isyan ediyorum ve kendimi yıpratıyorum. Sürekli geçmişin muhasebesini yapıyorum vekendi kendimi kahrederek depresyona sokuyorum.

Benim forumda sana ibadete sığınmanı söyleyen arkadaşlar gibi bir dini inancım da yok, manevi yönüm sıfır.
Hadi sen ibadetle filan bir şekilde bu durumu atlatabilirsin. Peki ben ne yapıyorum biliyor musun? Dayıyorum antidepresanları, beynimi uyuştuyorum. Başka da bir çözüm göremiyorum. Ama bu bile, bu aralar türeyen, "dünyadan yok olup gitsem de kendimden kurtulsam" düşüncesinden beni uzak tutamıyor.

Peki ben ne yapacağım? Sen daha 22 yaşındasın, ben oldum 34. Geldim yolun yarısına. Kaçan trenleri nasıl geri getireceğim. Birileri de bana yol göstersin lütfen...

[Amarth]

(06-30-2012 04:29 AM)Reinarubia Yazılan:  Sevgili Amarth,

Sende kendine güven sorunu var bence. Bende de tam tersi, aşırı kendine güven, herşeyi en iyi yaptığına inanan bir ego var. Ama benimkisi de, en az senin durumun kadar bana acı veriyor. Çünkü her başarısızlığımda, "bu benim gibi birinin başına nasıl gelir" lafları eşliğinde isyan ediyorum ve kendimi yıpratıyorum. Sürekli geçmişin muhasebesini yapıyorum vekendi kendimi kahrederek depresyona sokuyorum.

Benim forumda sana ibadete sığınmanı söyleyen arkadaşlar gibi bir dini inancım da yok, manevi yönüm sıfır.
Hadi sen ibadetle filan bir şekilde bu durumu atlatabilirsin. Peki ben ne yapıyorum biliyor musun? Dayıyorum antidepresanları, beynimi uyuştuyorum. Başka da bir çözüm göremiyorum. Ama bu bile, bu aralar türeyen, "dünyadan yok olup gitsem de kendimden kurtulsam" düşüncesinden beni uzak tutamıyor.

Peki ben ne yapacağım? Sen daha 22 yaşındasın, ben oldum 34. Geldim yolun yarısına. Kaçan trenleri nasıl geri getireceğim. Birileri de bana yol göstersin lütfen...

Reinarubia seni anlayabiliyorum aslında bende dışarıdan çok bilmiş, mükemmelliyetçi görünüyorum zaten yükselenim ikizler. Merkür çok zor bir gezegen bunu gerçekten yaşayan biliyor. Herkesten farklı olmak için uğraşırsın, toplumda yükselmek için uğraşırsın çok okursun, kendini geliştirirsin bağımsız bir iş yapabilmek için diken üstünde yaşarsın hiçbir zaman rahat olamazsın, endişeli ve huzursuzsundur. AMa çevrendeki insanlar gayet rahat ve hayatını yaşayan insanlardır yavaş yaşarlar yavaş hareket ederler, gelecke kaygısı yoktur. Sonra yine kendini hırpalarsın ben niye böyleyim kalabalıkta figuran gibiyim yada neden hep kendimi diğer insanlara ifade etmek zorunda kalıyorum diye sanki diğerleri otoriteymiş gibi yada konuşma ihtiyacı duyarsın işte.. ama bakarsın hayat geçip gitmiş ve sen gerçekten hayatı yaşayamamışsın sen zekiyken başkalarının aptallığına sinirlenirsin çünkü aptalalr dünyasındasındır ve sen fazla zekisindir bu yüzden hep gözüne yanlışlar batar, yanlışları kimse umursamazken. Bu yüzden iş ortamında bile diken üstünde yaşarsın yada itilirsin diğerleri tarafından. Al işte merkür gezegeni bana göre sosyal hayattaki tanımı bu. Bir ödül mü yoksa ceza mı.

[Luthien Tinuviel]

Bir başak olarak hiç şaşırmadım
Sana hemen hemen aynı yollardan geçmiş biri olarak tavsiyem kendine bir uğraş bulman.Herhangi bir şey.Sadece canın sıkılıyor o kadar.Bu gelip geçecek bir duygu ama çoğunlukla kendini yalnız hissettiğin zaman gelir.Biraz zorlanırsın bu duygulardan sıyrılmakta ama sıyrılırsın.
Bilmen gereken tek şey bu durumu yaşayan tek kişi sen değilsin olamazsında zaten (:

[Reinarubia]

(06-30-2012 04:38 PM)Amarth Yazılan:  

(06-30-2012 04:29 AM)Reinarubia Yazılan:  Sevgili Amarth,

Sende kendine güven sorunu var bence. Bende de tam tersi, aşırı kendine güven, herşeyi en iyi yaptığına inanan bir ego var. Ama benimkisi de, en az senin durumun kadar bana acı veriyor. Çünkü her başarısızlığımda, "bu benim gibi birinin başına nasıl gelir" lafları eşliğinde isyan ediyorum ve kendimi yıpratıyorum. Sürekli geçmişin muhasebesini yapıyorum vekendi kendimi kahrederek depresyona sokuyorum.

Benim forumda sana ibadete sığınmanı söyleyen arkadaşlar gibi bir dini inancım da yok, manevi yönüm sıfır.
Hadi sen ibadetle filan bir şekilde bu durumu atlatabilirsin. Peki ben ne yapıyorum biliyor musun? Dayıyorum antidepresanları, beynimi uyuştuyorum. Başka da bir çözüm göremiyorum. Ama bu bile, bu aralar türeyen, "dünyadan yok olup gitsem de kendimden kurtulsam" düşüncesinden beni uzak tutamıyor.

Peki ben ne yapacağım? Sen daha 22 yaşındasın, ben oldum 34. Geldim yolun yarısına. Kaçan trenleri nasıl geri getireceğim. Birileri de bana yol göstersin lütfen...

Reinarubia seni anlayabiliyorum aslında bende dışarıdan çok bilmiş, mükemmelliyetçi görünüyorum zaten yükselenim ikizler. Merkür çok zor bir gezegen bunu gerçekten yaşayan biliyor. Herkesten farklı olmak için uğraşırsın, toplumda yükselmek için uğraşırsın çok okursun, kendini geliştirirsin bağımsız bir iş yapabilmek için diken üstünde yaşarsın hiçbir zaman rahat olamazsın, endişeli ve huzursuzsundur. AMa çevrendeki insanlar gayet rahat ve hayatını yaşayan insanlardır yavaş yaşarlar yavaş hareket ederler, gelecke kaygısı yoktur. Sonra yine kendini hırpalarsın ben niye böyleyim kalabalıkta figuran gibiyim yada neden hep kendimi diğer insanlara ifade etmek zorunda kalıyorum diye sanki diğerleri otoriteymiş gibi yada konuşma ihtiyacı duyarsın işte.. ama bakarsın hayat geçip gitmiş ve sen gerçekten hayatı yaşayamamışsın sen zekiyken başkalarının aptallığına sinirlenirsin çünkü aptalalr dünyasındasındır ve sen fazla zekisindir bu yüzden hep gözüne yanlışlar batar, yanlışları kimse umursamazken. Bu yüzden iş ortamında bile diken üstünde yaşarsın yada itilirsin diğerleri tarafından. Al işte merkür gezegeni bana göre sosyal hayattaki tanımı bu. Bir ödül mü yoksa ceza mı.

Katılıyorum sana Amarth. Keşke kendimizi hayatın akışına kaptırsak, herşeyi en iyi yapmaya çalışmasak, keşke bu kadar zeki ve bilgili iken birşey beceremiyor durumuna düşmesek. Bu merkür beni de mahvetti. Merkürün kadere karşı gelen, her zaman herşeyi mantıkla açıklmaya çalışan yapısı yüzünden, hiçbir başarısızlığı kabullenemiyorum. Üstelik yükselen aslanımın verdiği gurur ve böbürlenme de üstüne tuz biber oluyor. Yenilen aslanın kaçısı gibi herkesten ve herşeyden uzaklaşıyorum.

[plutomania]

yihyihAstroloji sitesinde olmamıza rağmen yorumların Amart ın transitlerini içermemesi ilginç.


SAtürn ve ötesi gezegenlerden uzun zamandır tesir alıyor Amart ve bu dönüştürücü trnsitler hiç de kolay olmasa gerek. Yaşın da henüz 22 daha çok gençsin 30 gibi geriye dönüp baktığında bu günleri veya yılları gülümseyerek
anımsayacaksın.


Transit Pluton 8. evinde ilerliyor ve orsı oldukça aktif sende, ayrıca 8. evinde bir dolunay oldu.
Bence 1. evine giren Jüp,ter rahatlatacaktır.