[Amarth]

Kendimden çok yoruldum elveda arkadaşlar.

[Kaktüs]

transit ay şu sıralar akrepte kotu duşunme geri donuşu olmayabilir

[Amarth]

Arkadaşlar yalnızlığa o kadar alıştım ki hiçbir şeye cesaret edemiyorum işsizlik ve aöf den de sınıf tekrarı haberini aldım zaten bir başak ın hayat amacı iş okul sorumluluk. Gecelek kaygısı var ve kendimi hep paçavra gibi hissediyorum. Yaşlı gibiyim resmen kıyıda köşede kalmış hayattan bezmiş. Motivasyonsuzluktan öleceğim. Benim sorumluluk düşüncem daha fazla var ve robot gibiyim adeta ama nedense uygulamaya gelince kafam dağılıyor mesela ders çalışmak yada kitap okumak çünkü endişeden ana odaklanamıyorum hep düşünüyorum koğuşta gibi. Kendimi normal insan gibi kabul etmiyorum yani sanki durmadan birilerine hizmet etmeliymişim gibi kendime bile hiç saygım yok yani varoluşum varlığım sanki önemli değilmiş gibi bir işe yaramazsam yaşamaya hakkım yokmuş gibi ve evet boşluk içindeyim ama he rşeyi o kadar büyütmem sosyallikten sıyrılmış olmam ve sosyal olsam da arkadaşlarımla hiç konuşmadan saatlerce dalıp durmamdan çok sıkıldım. Hep düşüncelerdeyim çünkü fazla zekadan ve sorumluluktan içsel hiçbir eğlence dürtü yok her mutluluğu yok ediyorum. Ben kendimi bildim bileli böyleyim bu şekildeyim ve doğuştan olan bir sorun bu bence bu yüzden kendimden çok sıkıldım kendimi düzeltemiyorum çünkü doğal bir hayat enerjim olmadığına inanıyorum robot gibi sanki ne kadar okursam ne kadar film izlersem yada kişisel gelişime kafa patlatırsam düzeleceğim gibi oluyor ama bunun sonu gelmiyor bir türlü. Ben o kadar mantıksalım ki herşeye nesnel bakıyorum gerçekten herşey tamamen nesel bunu kelimelerle anlatamıyorum. İçimde bir komut var aynı windows gibi msdos gibi git 4 bardaksu iç diyor git yemek ye diyor şmdi yatmalısın erken yatmalısın diyor yada şu yiyecekler senin için faydalı şu senin için zararlı 200 gram .. ye diyor yada 15 dakika tv izle sonra kalk maillerine bak sonrada kitap oku diyor. Hep komut veriyor. Bu yüzden hayatın tadını çıkarmanın yanından geçemiyorum zararlı yada kötü hiçbirşey yapamıyorum. İnsanlarla konuşmak bile gereksiz geliyor çünkü faydasız gereksiz olduğuna inanıyorum zaten içimden de gelmiyor konuşmak insani duygularım yok. Kız arkadaşım da olmayacak hiçbir zaman çünkü kendimi dışarı yansıtamıyorum o derece içte yaşıyorum kendimi bildim bileli ve bu dısarıdanda belli oluyor soğuk durgun ölü gibi bir tip. Hayattan bezmiş bir tip...

[picachu]

amarth kardesim hepimizin kotu zamanlari oluyor.. elinden geldigince rahat olmaya calis... kendini robot gibi hissetme .. bak yaz mevsimi ne guzel.. disari cik hava al.. degisik hobiler edin kendine.. onemli olan sensin bunu hic bir zaman unutma..
okul is guc.. bunlar bi sekilde oluyor.. acaba bolumunden mi memnun deilsin? hayallin nedir? ya da ne tur bi is te calismak istersin? olmak istedigin gibi ol.. duvarlari yik.. bazen imkanlarmiz istedigimizden daha kisitli oluyor.. evt bu dogru.. bende cogu zaman kendimi hapseidlmis hissediyorum... bu kucuk kasabaya ait degilim ben.. yapmak istediklerim var ama su an icin bunlar mumkun deil.. lakin onemli olan sabir..
neden yaratildigimizi unutma.. sabir cok onemli.. cok mu s1k1ld1n ac ellerini dua et ... abdest al namaz kil.. bunlar cok iyi geliyor.. kendimizi yiprattigimiz icinde sorumlyuz.. herseyin bir hesabi var.. aslinda hepimiz yalniziz.. tek siginilacak liman Allah.. gerisini takma..
hic kiz arkadasim olmucak yzmissin.. bos insan olacagina karsindaki olmasin bi sure bosver.. zamani gelince senin nasibinse oluyor merak etme sen.. istesende istemesende.
rabbim hakkinda hayirlisini nasip etsin.. unutma seni Allah yaratti cok degerlisin .. seytanin sacma sapan sozlerinden uzak dur lutfen.. cunki o melun hep mucadelede.. "çok kızdım"

[astrosohbet]

(06-29-2012 02:42 AM)Amarth Yazılan:  Arkadaşlar yalnızlığa o kadar alıştım ki hiçbir şeye cesaret edemiyorum işsizlik ve aöf den de sınıf tekrarı haberini aldım zaten bir başak ın hayat amacı iş okul sorumluluk. Gecelek kaygısı var ve kendimi hep paçavra gibi hissediyorum. Yaşlı gibiyim resmen kıyıda köşede kalmış hayattan bezmiş. Motivasyonsuzluktan öleceğim. Benim sorumluluk düşüncem daha fazla var ve robot gibiyim adeta ama nedense uygulamaya gelince kafam dağılıyor mesela ders çalışmak yada kitap okumak çünkü endişeden ana odaklanamıyorum hep düşünüyorum koğuşta gibi. Kendimi normal insan gibi kabul etmiyorum yani sanki durmadan birilerine hizmet etmeliymişim gibi kendime bile hiç saygım yok yani varoluşum varlığım sanki önemli değilmiş gibi bir işe yaramazsam yaşamaya hakkım yokmuş gibi ve evet boşluk içindeyim ama he rşeyi o kadar büyütmem sosyallikten sıyrılmış olmam ve sosyal olsam da arkadaşlarımla hiç konuşmadan saatlerce dalıp durmamdan çok sıkıldım. Hep düşüncelerdeyim çünkü fazla zekadan ve sorumluluktan içsel hiçbir eğlence dürtü yok her mutluluğu yok ediyorum. Ben kendimi bildim bileli böyleyim bu şekildeyim ve doğuştan olan bir sorun bu bence bu yüzden kendimden çok sıkıldım kendimi düzeltemiyorum çünkü doğal bir hayat enerjim olmadığına inanıyorum robot gibi sanki ne kadar okursam ne kadar film izlersem yada kişisel gelişime kafa patlatırsam düzeleceğim gibi oluyor ama bunun sonu gelmiyor bir türlü. Ben o kadar mantıksalım ki herşeye nesnel bakıyorum gerçekten herşey tamamen nesel bunu kelimelerle anlatamıyorum. İçimde bir komut var aynı windows gibi msdos gibi git 4 bardaksu iç diyor git yemek ye diyor şmdi yatmalısın erken yatmalısın diyor yada şu yiyecekler senin için faydalı şu senin için zararlı 200 gram .. ye diyor yada 15 dakika tv izle sonra kalk maillerine bak sonrada kitap oku diyor. Hep komut veriyor. Bu yüzden hayatın tadını çıkarmanın yanından geçemiyorum zararlı yada kötü hiçbirşey yapamıyorum. İnsanlarla konuşmak bile gereksiz geliyor çünkü faydasız gereksiz olduğuna inanıyorum zaten içimden de gelmiyor konuşmak insani duygularım yok. Kız arkadaşım da olmayacak hiçbir zaman çünkü kendimi dışarı yansıtamıyorum o derece içte yaşıyorum kendimi bildim bileli ve bu dısarıdanda belli oluyor soğuk durgun ölü gibi bir tip. Hayattan bezmiş bir tip...

Arkadaşım inşallah bir saçmalık yapmamışsındır, sağlıklı düşünemiyor gibisin bana çıtır zamanlarımı hatırlattın, benzer depresif dönemlerden geçtim ve varsayımda bulunarak değil tecrübe etmiş biri olarak söylüyorum ölüm hariç herşeyin bir çözümü var

Madem şu an sağlıklı düşünmekte zorlanıyorsun, önce bunu kabul et ve sağlıklı düşünebilen fikrine güvendiğin insanları dinle ve OKU derim ilk adım olarak

* Sık sık içinden tekrarla saçma gelse de inanmasan da tekrarla

- Allaha şükürler olsun hayatımla ilgili herşey yolunda ve tüm gelişmeler istediğim gibi gelişiyor

- Rabbimin izniyle kendime güveniyorum, kendime değer veriyorum, fikirlerime güveniyorum ve fikirlerim üzerinde çalışıyorum.

* Enerjini kayışı koparacak kadar zihnine yönlendirme, biraz kasların çalışsın, ağırlık çalışırsan hem stres atarsın hemde daha çekici bir görünüm kazanırsın ve kaslı olduktan sonra dünyanın en beceriksiz aşığı bile olsan kızlar sana bakar ki bakmaması ihtimalinide öyle gözünde büyütme, kız arkadaşı olanların başı göğe ermişmi bakın etrafına Başak gözlemi yap bakayım ne görecen

* Psikolog yada Psikiyatriden şöyle kısa bir süreliğine zihnini rahatlatacak ilaç desteği alman da faydalı olabilir

[destrudo]

bundan bi kaç hafta önce bende böyle bir ruh hali içindeydim imha kararı almıştım. bi arkadaşımın intihar teşebbüsü ile tokat yemiş gibi oldum. kendimi ihanete uğramış gibi hissettim. kalbim kırıldı.yani hayattaki tek dostum ( ki buna koşulsuz şartsız inanıyorum) bana bunu nasıl yapar dedim..( bencilliğe gel ) ama tek konuşabildiğim insan o venüs mc başağı... yani bi düşün bunu yaparak kimleri dumura uğratıcaksın ??? hadi başkalarını geç sen varsın abii yarının var anladığım kadarıyla da hayattan bi ton beklentin var...hepimiz gibi

ve bu vatandaş ölmedi çok şükür. İşsizlik ve parasızlık + ihanet + kendine olan güveni uzun süre zor zamalardan geçtiği için bu noktaya gelmişti ammaaa şu an çok istediği bir projede yepisyeni arkadaşlarıyla birlikte mutlu mutlu çalışmakta... nihayetinde gezegenimiz dönüyor...

Hayat ne güzel konulu twettler atmakta şu sıra

sevgili Amarth azıcık daha sık dişini bence senin içindeki bir takım sıkı potansiyeller doğum sancısı çektiriyor sana dönüşüm yaşamak üzeresin kanımca... bu tür durumları sıkça tecrübe etmiş biri olarak ve tek gözü toprağa pek bi hevesli biri olarak söylüyorum daha güçlü bir senle karşılaşmak üzere kendine çok iyi bak.

[Kaktüs]

(06-29-2012 02:42 AM)Amarth Yazılan:  Arkadaşlar yalnızlığa o kadar alıştım ki hiçbir şeye cesaret edemiyorum işsizlik ve aöf den de sınıf tekrarı haberini aldım zaten bir başak ın hayat amacı iş okul sorumluluk. Gecelek kaygısı var ve kendimi hep paçavra gibi hissediyorum. Yaşlı gibiyim resmen kıyıda köşede kalmış hayattan bezmiş. Motivasyonsuzluktan öleceğim. Benim sorumluluk düşüncem daha fazla var ve robot gibiyim adeta ama nedense uygulamaya gelince kafam dağılıyor mesela ders çalışmak yada kitap okumak çünkü endişeden ana odaklanamıyorum hep düşünüyorum koğuşta gibi. Kendimi normal insan gibi kabul etmiyorum yani sanki durmadan birilerine hizmet etmeliymişim gibi kendime bile hiç saygım yok yani varoluşum varlığım sanki önemli değilmiş gibi bir işe yaramazsam yaşamaya hakkım yokmuş gibi ve evet boşluk içindeyim ama he rşeyi o kadar büyütmem sosyallikten sıyrılmış olmam ve sosyal olsam da arkadaşlarımla hiç konuşmadan saatlerce dalıp durmamdan çok sıkıldım. Hep düşüncelerdeyim çünkü fazla zekadan ve sorumluluktan içsel hiçbir eğlence dürtü yok her mutluluğu yok ediyorum. Ben kendimi bildim bileli böyleyim bu şekildeyim ve doğuştan olan bir sorun bu bence bu yüzden kendimden çok sıkıldım kendimi düzeltemiyorum çünkü doğal bir hayat enerjim olmadığına inanıyorum robot gibi sanki ne kadar okursam ne kadar film izlersem yada kişisel gelişime kafa patlatırsam düzeleceğim gibi oluyor ama bunun sonu gelmiyor bir türlü. Ben o kadar mantıksalım ki herşeye nesnel bakıyorum gerçekten herşey tamamen nesel bunu kelimelerle anlatamıyorum. İçimde bir komut var aynı windows gibi msdos gibi git 4 bardaksu iç diyor git yemek ye diyor şmdi yatmalısın erken yatmalısın diyor yada şu yiyecekler senin için faydalı şu senin için zararlı 200 gram .. ye diyor yada 15 dakika tv izle sonra kalk maillerine bak sonrada kitap oku diyor. Hep komut veriyor. Bu yüzden hayatın tadını çıkarmanın yanından geçemiyorum zararlı yada kötü hiçbirşey yapamıyorum. İnsanlarla konuşmak bile gereksiz geliyor çünkü faydasız gereksiz olduğuna inanıyorum zaten içimden de gelmiyor konuşmak insani duygularım yok. Kız arkadaşım da olmayacak hiçbir zaman çünkü kendimi dışarı yansıtamıyorum o derece içte yaşıyorum kendimi bildim bileli ve bu dısarıdanda belli oluyor soğuk durgun ölü gibi bir tip. Hayattan bezmiş bir tip...

Bu tip depresif durumlardan bir donem herkesin geçtiğini unutmamak lazım. ölümü istemek değilde hayırlısını istemek en doğrusu.
Boyle depresif bir zamanımda ölümü çok istedim Allahtan ciddi soyluyorum. Ama intihar inancıma ters olduğu için rabbim canımı al diye dua çok ettim. Sonunda ölüm gelmedi korkusu geldi. surekli oluyorum hissine kapılmaya başladım, var olan çok ufak umut kırıntılarımda gitti, yemeden içmeden kesildim, uykularım kaçtı, doktorlara gittim kesmedi hocalara gittim. Sonunda ölümü isteme dileğinin hata olduğunu idrak ettim tövbe ettim.
Depresyon dibi olmayan kuyu gibi, duştukçe duşuyorsun...
Zekanı kendi ozdeğer duygunu belirlemeye kullan gerisini boşver. Belli bir sure tuhaf, ters, soğuk, belki dengesiz gorunsende, belli bir sure sonra çevren seni olduğun gibi kabuletmeye hatta senin amacına hizmet etmeye başlıyor.
Sadece sıkıntısı bol ama bitecek olan bir surecte olduğunu unutma derim. Mubarek cuma gunu Allah gonlunce versin, dertlerini sıkıntılarını unuttursun, ruhuna kuvvet versin inşallah..

[picachu]

doğru mu yanlış mı belli olmayan öznel düşüncelerine itimat etmemelisin..

[b](işte ne bileyim toparla kendini onu yap bunu yap şunu yap el aç dua et namaz kıl gibi vs vs..)[/b]

hey Allahim yaa

[DEMET]

Buda senin öznel düşüncen olmadı mı,
öznel olsa ne olur faydası olup olmayacağını bilmiyorsun. Herkes kendi kişisel tecrübesine göre yardımcı olmaya çalışıyor. Önemli olan niyet değil mi? Bence gayet sıcak samimi sevgi dolu bir mesaj iyi niyetle yazılmış, faydalı olacağına inanıyorum. Ben bu tekliflere kendi adıma sıcak baktım mesajın muhattabı seçim yapabilir kendince almak istediği mesajı alacaktır.

[Amarth]

Arkadaşlar yorumları okudum hepinizin aslında bir Başak ın intihar edecek kadar cesareti ve mantıksızlığıda yoktur, olamaz sadece başak patlamaları yüzünden böyle şeyler oluyor kendimi imha etmek istedim ama bu mecaz gerçekten, dertleşmek istedim. Sizin yorumlarınızdan ve kendimden çıkardığım sonuçlar var. Kendimi olduğum gibi kabul etmiyorum hep nasıl olmam gerektiğiyle ilgileniyorum ve kendimi diğer insanlarla hep kıyaslıyorum. Sorunun temeli burada yatıyor. Mükemmel olamıyorum sıradan oluyorum diye bir önyargım var boş zaman geçirince bir suçluluk duygusu bir vicdan azabı... 2. Sorun ise insanları otorite olarak görmem hep saygılı konuşmam kendi yetenelerimi dışa vuramayıp insanları yüceltmem bu da başaklık yüzünden hep hizmetçi kafasında yaşıyor gibiyim. Hepinizin ve herkesin geçtiği dönemler bunlar çocukluğunda falan 22 yasındayım ergenlik tripleri de değil bunlar hala kendimi aşamamış olmam. Duygusal yönden zayıfım bunun farkındayım duygusal olgunluk yok merkür fazlalığı var başak- yükselen ikizler. Bir de ay yay gerçekten hep düşüncelerde olmamın nedenini buna bağlıyorum. Benim doyuma ulaşmam için gerçekten durmadan bir şeyler üretip bir şeyler yapmam lazım iş olarak somut elle tutulur şeyler o larak ki belki ondan sonra egom tatmin olacak gibime geliyor. Bazı arkadaşlar inanç ibadet ve namaz konularından bahsetmiş, Herkesin görüşü yada inancı tabi ki kendine ama benim bir şeye inanmam gerekiyor kendime güvenmem için ve evet namaz ve zikir iyi geliyor beyin nöronlarına ve hayata bakış açısına bu bilimsel bir şey. Şuan benim durumumu kurtaracak tek şeyin ibadet ve inanç olduğunu düşünüyorum arkadaşlar. Yanlış anlaşılmasın tabiki bu benim kendi ilacım hani çokda koyu bir dindar yada bunu dayatmaya çalışan bir kişi değilim ama olaya realist bakmak gerekirse gerçekten tek çözüm bu etkili ve işe yarar. Yoksa ne psikiyatr faydalı oluyor ne de ilaçlar. Hiçbirşey olamama korkusu yüzünden hiçbirşey gibi yaşıyorum anı kaybediyorum ve bekliyorum bunu bir an önce değiştirmeliyim. Sevgiler...