[Alejandro]

Tiyatro, hayatımın 4 senesini verdim ben. Hayatım dediğimde 20 yıl daha


Evet çocukken cok başarılıydım ama ben hep şunu anlamazdım çalışırdım gelirdim ve iş konu oldu mu bende sebepsiz bir ciddiyet oluyor karşımda ki kişi repliği unuttuğu an çıldırıyordum. Hata kabul edememeye 12 yaşında başlamıştım. Hala öyleyim kendimde yapsam başkası da yapsa hata kabul edemiyorum. Burda oğlak yanım baskın.

Bahsetmiştim daha önce ben çok başarılıydım. Bir dizi oyuncusu bizim kursa gelip beni izlemişti ve beni dizide oynatmayı düşündüğünnü anneme söylediği an oyunculuk ve tiyatro dolayısıyla sanat hayatımın üzerine annem ayağıyla "okuyup adam olucaksın" diyip bitirdi. Ben durmadım lisede kendi ekibim vardı onları çalıştırdım. Taklit yeteneğimi geliştirdim gibi gibi

Haritama baktığımda hiç bir zaman sanatsal yönden destek görmedim. Yani bağlayabilceğim bir açı , ev , gezegen konumu yok ...ama şunu söyleyebilirim

Sahneyi çok sevdim. Sahnede ben bambaşla biriydim. Hayatın her gününü sanki o sahnenin farklı bir perdesi gibi yaşarım.

İştr bunu haritamdaki birden fazla kova vurgusuna , ciddiyetimi oğlağa , her sanatçıda olması gereken duygu değişimlerini ikizlere , hevesimi ve azmimi de koça bağlıyorum.

Ve diyebiliyorum ki ben bir sanatçıyım