[Serena]

bir şey dikkatimi çekti. plütonu güneşle açı yapan kimseler, çok daha kendi kendilerine yetebiliyorlar.
incelediğim bir kaç haritadan bu sonuca vardım. örneğin benim de güneşim plüton ile üçgen görünümde ve yalnızlıktan hoşlanırım. hayatta birilerine ihtiyaç duymak, devamlı derdimi dinleyecek birilerinin peşinden koşmak bana nasıl diyeyim, biraz güçsüzlük gibi gelir. sanki kendi içimdeki güçle kendime yetemezsem ve hep birilerinin manevi desteğine ihtiyaç duyarsam eksikmişim gibi algılıyorum.
keza bu etkiye sahip başkaları da benzer özellikler gösteriyorlar gözlemlediğim kadarıyla