[Tuğçe]

''gerçek aşk, paylaşır; diğerini sömürmek değildir, diğerine sahip çıkmak değildir. sorun, sen diğerine sahip çıkmak istediğin zaman doğar: diğeri de sana sahip çıkabilir. ve eğer diğeri daha güçlüyse, daha çekiciyse; doğal olarak, köle durumuna sen düşersin. eğer diğerinin sahibi olmak istiyorsan, “köle durumuna düşebilirim” diye korkarsın. eğer diğerine sahip çıkmak istemiyorsan, diğerinin sana sahip çıkabileceğinden de korkmazsın. aşk, asla sahip çıkmaz.

aşk asla sahip çıkmaz va aşka asla sahip çıkılamaz. gerçek aşk seni özgürlüğe götürür. özgürlük en yüksek zirvedir, en yüksek değer. ve aşk da özgürlüğe en yakın olandır; aşktan sonraki adım, özgürlüktür. aşk, özgürlüğe karşı değildir; aşk özgürlüğe giden bir basamaktır. işte farkındalık sana bunu gösterir; aşkın özgürlüğe götüren bir basamak olarak kullanılacağını. eğer aşıksan, diğerini özgür bırakırsın. ve diğerini özgür bıraktığın zaman, diğerinden özgürleşirsin de.

aşk bir paylaşımdır, sömürü değil. aslında aşk, hiçbir zaman çirkinlik ve güzellik kavramlarıyla düşünmez. şaşırırsın: aşk hiçbir zaman çirkinlik ve güzellik kavramlarıyla düşünmez. aşk sadece davranır, yansıtır, meditasyon yapar; hiçbir zaman düşünmez. evet, bazen biriyle uygun düştüğün olur; birden her şey uyuma kavuşur. bu güzellik, çirkinlik meselesi değildir. bir uyum, ritim meselesidir.

aslında güzel insan da yok, çirkin insan da yok. çirkin insan biriyle uyumlu olabilir; o zaman çirkin insan o insan için güzeldir. güzellik, uyumun bir gölgesidir. aslında bir insana güzel olduğu için aşık olmazsın; oluşum bunun tam tersidir. birine aşık olduğun zaman, o insan güzel görünür. güzellik fikrini getiren, aşktır; tersi olmaz.''