[Simurg]

TÜRKİYE VE SATÜRN

Türkiye üzgün, anneler, kadınlar ve halk ağlıyor. Çoğu da gizli gizli ağlıyor. Mitolojide kendi çocuklarını yiyen olarak sembolize edilen Satürn (diğer adları Cronus, Ninib, Ninurta) Türkiye’nin Ay’ıyla keskin bir hesaplaşma içine girdi. ‘Ay’ bir ülkenin halkı ve kadınlarıdır, annelerdir. Şimdi Satürn ile halk keskin bir dönemeçte karşılaştılar. Geçmişden hortlayan hatıralar, kısıtlanmışlıklar ve yapılan fedakarlıklar annelerin (halkın) içinde bulunduğu durumla yeniden gündeme geliyor.

Türkiye artık hem acı gerçekle, hem kendi sorumluluğuyla, hem de geçmişiyle üzücü ama gerçekçi bir şekilde yüzleşiyor. Carl Jung’un dediği gibi, hiç bir gelişim ve ilerleme acısız olmuyor ! Analitik psikolog ve astrolog Liz Greene Satürn’ün etkilerini ruhsal bütünlüğe ulaşma süreci olarak açıklıyor. Acının, kısıtlanmışlığın ve disiplinin daha büyük bir farkındalık ve tatmin için deneyimleneceğine işaret ediyor. Bu durumda annelerin acısı, yada halkın acısı gerçekte görünenden çok daha fazla, çünkü cevap aranan sorunun temsili sembolü ‘Ülkemizin çocuklarını kim yedi ?’. Hangi anne buna müsaade edebilir ve ne kadar tolerans gösterebilir ? Şimdi bu sorunun cevabını bulabilmek için kendimizle ve geçmişimizle yüzleşeceğiz. Tutmadığımız yası tutacağız. Kendimizi çaresiz ve yalnız hissedeceğiz. Bu sürecin içinde kendi seçimlerimizi ve önceliklerimizi yeniden değerlendireceğiz. Sonucun içindeki katkımızı gerçekçi bir şekilde görmemiz ve fark etmemiz gerekiyor. Aksi halde ileride pozitif bir değişim beklemek sadece hayal olur.



Geçmişe dönünce enteresan bir başlangıç noktasına da burada değinmek istiyorum. Satürn en son Türkiye’nin Ay’ına kavuşum yaptığında, yani Türk halkıyla son kez kucaklaştığında Kasım 2002 genel seçimleri yapılıyordu. Yani şu anda o zamanlar yaptığımız tercihlerin sonuçlarıyla yüz yüzeyiz. İşte size gerçekler ! Taa o zaman yaptığımız seçimlerin sonuçları ortada, şimdi ne yöne gitmek istediğinizin farkına varabilmek için eskiyi gerçekçi bir şekilde değerlendirmeniz gerekiyor.



Ne yazıkki Nisan 2010’da anneler ve halk daha çok acıyla ve üzüntüyle yüzleşebilir. Temmuz 2010’a kadar bu mevzunun yeni safhalarıyla adım adım yüzleşerek ilerleyeceğiz. Nisan ve Mayıs ayları oldukça kritik ve gerilimli olacak. Temmuz 2010 ise bu başlangıcın neticesini sürpriz bir şekilde ortaya koyacak. Ne yazıkki gerilimin daha da artacağını ve daha komplike, daha şaşırtan bir hal alacağını hesaba katmak zorundayız.

İyimserliğimizi korumak istersek şayet, o zaman birlik ve beraberliğin güçleneceğini ve 'biz' olma bilincinin halkta gerçekçi bir şekilde oluşacağını söyleyebiliriz. Bu yorum sembolizmin arzu edilen bir tezahürü olmakla birlikte oldukça iyimser bir yorum olarak kalabilir. Çünkü kollektif güçlerin baskısını söz konusu gerilimli aylarda daha yoğun hissedeceğiz. O yüzden bireysel olarak kendi bütünlüğünüze ve farkındalığınıza yönelmeniz şimdi çok önemli. Bu şimdi, küçücük bir adım olabilir, kendi bütünlüğünüze yönelen dış dünyada atılmış küçük bir adım. Bütünlük hali bireyliğin (self) arketipiyle sembolize edilir*. Bireyler değişmedikçe toplumun yazgısının değişmesini ve bütünlüğü beklemek sadece hayal olur.

Yazan Meltem Ersoy 22 Ekim 2009