[SeRDaL]

Akrebin dünyasına hoş geldin satürn, sana bir hatıra okuyacağım iyi dinle,

Musa Aleyhisselam, İsrail oğulları içinde hutbe irad etmeye kalktığı sırada, kendisine:
"İnsanların en bilgilisi hangisidir?" diye sorulmuştu.
Musa Aleyhisselam da:
"Benim!" demişti.
"Bu hususu Allah daha iyi bilir!" diyerek Allah'a havale etmediği için, Yüce Allah ona hitab etmiş:
"Senden daha bilgili vardır!" buyurulmuştu.
Musa Aleyhisselam:
"Yâ Rab! Nerededir o?" diye sordu.
Yüce Allah:
"İki denizin bitiştiği yerde kullarımdan biri vardır ki; o senden daha bilgilidir?" diye vahyetti.
Musa Aleyhisselam:
"Yâ Rab! Ona nasıl bir yol bulayım?" diye sordu.
"Azıklık, tuzlanmış, ölü bir balık al! Onu bir zenbilin içine koy! Zenbil içinde yanında taşı.
Ona nerede can verilirse, onu nerede kaybedersen, işte o kulum oradadır!" buyuruldu.

Musa Aleyhisselam, bir balık alıp zenbilin içine koydu.
Genç adamı Yûşa' b. Nûn'a:
"Seni ancak balık nerede yanından ayrılırsa onu bana haber vermekle görevlendiriyorum!" dedi.
Musa Aleyhisselam gitti.
Hizmetini gören genci, Yûşa' b. Nûn'u da yanında götürdü.
İki denizin bitiştiği yerdeki kayanın yanına varıp ulaşınca, başlarını yere koyup uyudular.
Yûşa' b. Nûn, uyanıp kayanın gölgesinde oturduğu, Musa Aleyhisselam da uyuduğu sırada, tuzlu balık kımıldamaya başladı.
Yûşa' b. Nûn, kendi kendine:
"Uyanıncaya kadar onu uyandırmayayım!" dedi ve ona haber vermeyi unuttu.
Balık kımıldayarak zenbilden sıçrayıp çıktı ve denize düştü!
Yüce Allah ondan denizin akışını tuttu da, denizin içinde su künkü gibi bir boşluk ve böylece balık için bir yol meydana geldi.
Deniz içinde böyle bir yolun açılması, Musa Aleyhisselam ile hizmetini görene, şaşılacak bir hadise oldu.
Uyandıktan sonra, o günlerinin kalanı ile bütün gece gittiler.
Sabah olunca, Musa Aleyhisselam, genç arkadaşına:
"Kuşluk yemeğimizi getir!
Bu yolculuğumuzdan yorgunluk duymaya başladık!" dedi.
Halbuki, Musa Aleyhisselam Allah tarafından kendisine emrolunan yerin ötesine geçmedikçe yorgunluk duymamıştı.
Genç yoldaşı, Musa Aleyhisselama:
"Bak hele! Kayanın dibinde barındığımız zaman balığın çıkıp gittiğini haber vermeyi unutmuşum.
Onu haber vermemi bana unutturan da, şeytandan başkası değildir.
Balık şaşılacak bir surette deniz içinde yolunu tutup gitti!" dedi.
Musa Aleyhisselam:
"Zaten, arayacağımız da bu idi!" dedi.
İzlerinin üzerinde gerisin geri döndüler.
Kayanın yanına varınca, baktılar ki; elbisesine bürünmüş, elbisesinin bir tarafını ayaklarının altına, bir tarafını da başının altına sermiş, arkasının üzerine dümdüz yatmış halde, Hızır Aleyhisselam orada duruyordu.
Musa Aleyhisselam, ona:
"Esselâmü aleyküm=Sizin üzerinize selam olsun!" diyerek selam verdi.
Hızır Aleyhisselam, yüzünden örtüyü açıp:
"Selam bilmeyen şu yerde bu selam nereden geliyor?
Ve aleykümüsselâm=Sizin üzerinize de selam olsun!" dedi.
"Kimsin sen?" diye sordu.
Musa Aleyhisselam:
"Ben, Musa'yım!" dedi.
Hızır Aleyhisselam:
"Kimin Musa'sı! İsrail oğullarının Musa'sı mı?" diye sordu.
Musa Aleyhisselam:
"Evet! İsrail oğullarının Musa'sıyım!" dedi.
Hızır Aleyhisselam:
"Seni buraya getiren nedir? Hal ü şânın nedir?" diye sordu.
Musa Aleyhisselam:
"Sende bir ilim bulunduğu bana haber verildi. Sana arkadaş olmak istiyorum. Sana öğretilen rüşd ü hidayetten bana da öğretmen için geldim" dedi.
Hızır Aleyhisselam:
"Elinde Tevrat'ın bulunması ve kendine vahiy gelip durması sana yetmiyor mu?!
Ey Musa! Sende Allah'ın Kendi ilminden sana öğrettiği öyle bir ilim vardır ki; ben onu bilemem!
Bende de, Allah'ın Kendi ilminden bana verdiği öyle bir ilim vardır ki, sen de onu bilemezsin!
Hem sen, benimle arkadaşlık etmeye hiç dayanamazsın!
Ey Musa! Bende bir ilim var ki, onu sana öğretmem lâyık değildir. Sende de bir ilim vardır ki, onu da benim öğrenmem lâyık değildir! Haberini ihata edemediğin şeye, içyüzünü kavrayamadığın, görünüşü hoşa gitmeyen şeyleri görmeye sen nasıl sabredebilir, dayanabilirsin?" dedi.
Musa Aleyhisselam:
"Senin buyruğunu yerine getireceğim!
İnşâallah, beni sabırlı bulacaksın!
Sana hiçbir işinde de karşı gelmeyeceğim!" dedi.
Hızır Aleyhisselam:
"Eğer sen bana bu suretle tâbi olursan, artık, ben sana anıp söyleyinceye kadar bana hiçbir şey sorma!" dedi.
Musa Aleyhisselam:
"Olur!" dedi.
Gemileri olmadığı için, Hızır Aleyhisselamla Musa Aleyhisselam, deniz kıyısında yürüyerek gittiler
Bir gemiye rastladılar. Kendilerini gemiye alsınlar diye, gemicilerle konuştular.
Gemiciler, Hızır Aleyhisselamı tanıyıp
"Allah'ın salih kulu!" dediler.
Onları gemilerine ücretsiz aldılar. Gemiye bindikleri zaman, bir serçe geminin kenarına konup denizden bir yudum su aldı.
Hızır Aleyhisselam:
"Ey Musa! Benim ilmim ile senin ilmin, Allah'ın ilmini, şu serçenin denizden aldığı bir yudum su kadar bile eksiltmez!
Vallahi, senin ilmin, benim ilmim ve bütün yaratıkların ilmi, Allah'ın ilminin içinde şu serçenin gagasıyla aldığı damla kadar hiç kalır!" dedi.
Sonra da, el atıp gemi tahtalarından birini söktü!
Musa Aleyhisselam:
"Şu kavim bizi gemilerine ücretsiz bindirmişlerken, sen onların gemilerine kasdedip içindekileri batırmak için mi gemiyi deliyorsun?!
Doğrusu, sen çok büyük birşey, bir suç işledin!?" dedi.
Hızır Aleyhisselam:
"Ben sana 'Benimle arkadaşlık yapmaya dayanamazsın?' demedim miydi?" dedi.
Musa Aleyhisselam:
"Şu unuttuğum şeyden dolayı beni sorumlu tutma ve bana güçlük gösterme?" dedi.
Gerçekten de, Musa Aleyhisselamın ona karşı bu ilk davranışı, bir dalgınlık ve unutkanlık eseri idi.
Gemiden çıktılar.
Deniz sahilinde yürüyüp gittikleri sırada, bir de baktılar ki, bir çocuk arkadaşlarıyla birlikte oynuyor.
Hızır Aleyhisselam hemen çocuğun başını eliyle tutup kopardı ve onu öldürdü!
Musa Aleyhisselam onun yanında son derecede bir korku ve dehşet duydu.
Hızır Aleyhisselama:
"Sen günahsız, masum bir canı hiçbir can karşılığında olmaksızın öldürdün hâ!?" dedi.
Hızır Aleyhisselam:
"Ben sana 'Benimle arkadaşlık yapmaya dayanamazsın!' demedim miydi?
Bu, birincisinden de ağırdır!" dedi.
Musa Aleyhisselam:
"Eğer bundan sonra sana birşey sorarsam, benimle arkadaşlık yapma! Arkadaşlık yapmamakta, benim yönümden bir özre erişmişsindir, mâzursundur" dedi.
Yine gittiler. Nihayet, bir karye halkının yanına vardılar.
Onların bütün meclislerini dolaştılar.
Onlardan yemek istediler.
Ahali bunları konuklamaktan kaçındılar.
Musa Aleyhisselam çok acıktı.
Onları konuklamadılar.
Orada, yıkılmaya yüz tutmuş, eğilmiş bir duvar buldular.
Hızır Aleyhisselam eliyle meshederek onu doğrulttu.
Musa Aleyhisselam:
"Bunlar öyle bir kavimdir ki, yanlarına geldiğimiz halde bizi ne konukladılar, ne de bize yemek verdiler.
İsteseydin, hiç olmazsa şu hizmetine karşılık onlardan bir ücret alabilirdin!?" deyince, Hızır Aleyhisselam:
"İşte bu, senin benimle ayrılışındır!" dedi.
Peygamberimiz Aleyhisselam, kıssayı buraya kadar anlattıktan sonra:
"Allah bize ve Musa'ya rahmet etsin!
Ne kadar isterdim, isterdik ki, ne olurdu o sabretseydi de, ikisi arasında geçen işler bize Allah tarafından haber verilseydi.
Eğer o acele etmemiş olsaydı, muhakkak daha birçok şaşılacak şeyler görecekti.
Fakat onu arkadaşı tarafından bir kınama tuttu da, utandı" buyurdu.
Musa Aleyhisselam, Hızır Aleyhisselamın elbisesinin ucundan tuttu.
"Haydi, bana (söyleyeceğini) söyle!" dedi.
Hızır Aleyhisselam:
"Şimdi, sana üzerinde sabredemediğin, dayanamadığın şeylerin içyüzünü haber vereceğim.
O delmiş olduğum gemi ki, denizde iş yapan yoksullarındı.
Onun için, ben onu kusurlu yapmak istedim ki, arkalarında her sağlam gemiyi zorla almakta olan Hüded b. Büded adında bir hükümdar vardı.
Hükümdarın geminin yanına vardığı zaman onu kusuru yüzünden geri bırakmasını ve onun yanından geçip gittikleri zaman onarıp ondan yararlanmalarını istedim.
Gemicilerden kimisi:
'Deliği şişelerle tıkayınız!'
Kimisi de:
'Deliği ziftle tıkayınız!' diyordu.
Gemiyi bedelsiz olarak zaptedecek olan hükümdar, geldiği ve onu delik halde bulduğu zaman, bıraktı, zaptetmekten vazgeçti.
Sonra, gemi sahipleri bu delik gemiyi bir tahta ile onardılar.
Ondan yararlanmaya devam ettiler.
Çocuğa gelince; o, daha yaratıldığı günden, kâfirlikle tabiatlı ve damgalı idi.
Onun anası ve babası ise, mü'min idiler. Oğulları kâfirdi.
Bu ana ve baba, oğullarının üzerine titremekte idiler.
Şayet o çocuk olgunluk çağına erişseydi, anasını babasını azıtacak, onları da küfre bürüyecekti.
Ona sevgileri yüzünden onun dinine tâbi olmalarından korkup, istedik ki, onların Rabbi bunun yerine kendilerine dinen ondan daha hayırlısını, ana ve babasına daha yakın ve merhametlisini versin.
Duvara gelince; bu duvar o şehirdeki iki yetim çocuğun olup, altında onlara ait bir define vardı. Bu da, altın ve gümüşten ibaretti.
Babaları iyi bir adamdı. Bunun için, Rabbin diledi ki, ikisi de erginlik çağına ersinler, definelerini çıkarsınlar.
Bu, Rabbinden bir merhamet ve esirgeme idi.
Ben bunları kendi rey ve görüşümle yapmadım.
İşte, senin üzerinde sabredemediğin şeylerin içyüzü!" dedi.
Musa Aleyhisselamın Hızır Aleyhisselamla bu arkadaşlığı onsekiz gün sürmüştür.