[Presence]

(09-30-2012 03:19 PM)Lajâ Yazılan:  Ay Oğlak ama Jüpi karesi alan birinden daha Ay Oğlak olduğumu hissettim..
bu Satürn etkisi çok menem bişi.. Ay'ım çok yaralı yaa.. ezik..
zaman zaman öyle bi karamsarlık öyle bir sevgisizlik hissi var ki..
git nan başımdan Satürn diyorum.. sen sadece zansın.. gerçek öyle değil..
ama sonra gerçeği sorguluyorum.. evet sevgi-sevmek-ihtiyaçlar-yanlışlar-davranışlar
kesinlikle sevgi diye bişi yok insanlar arasında diyorum.. menfaatler var
öyle olması gerektiği için HERŞEY var.. bana iyi davranıyorsun çünkü bana ihtiyacın var
bende sana ayak uydurmak zorundayım çünkü iyi hissetmeye i h t i y a c ı m var..

velhasıl Satürn sevgi- aşk -duygu gezegenlerine çarpmamalı..

Bence sevgi, ait olduğunu hissettiğin yere duyulan özlemdir.

Uzağındadır ve özlersin.

Çünkü yakınında olsa insan sevgiyi hissedemez.

Sevgiden ilgi devşirmeye çalışır.

İnsan kendisine değer vermeyen insanları yüceltir, kendisine değer verenleri ise ezmeye çalışır.

Sevgiyi bulmak demek AİT olduğun ama SAHİP olamadığın bir sığınak bulmak demektir.

Ona ait olduğunu hisseder ama ona sahip olmaya çalıştığı an çoktan kaybetmiştir bile.

İnsan sevgiyi kendisi yüzünden elinden kaçırır.

Sevgi ancak onu zorlamadan, olduğu gibi kabul edecek olanındır.

Aksi şekilde bir dayanışmadan söz edilemez; böylesi dediğin gibi karşılıklı menfaati içeren bir ilişkidir. Mutualist bir anlayışın egemen olduğu fakat kalbin ihtiyacını karşılamayan; güven veren ama saadet içermeyen yalnızlık.

Böylesi bir beraberlik ancak yalnızlıktır.

Oysa sevgiye duyulan özlem yalnızlığa duyulan tepkiden doğar.

İnsan yalnızlığını kabul etmiştir artık.

Bir ön koşul oluşturmuş ve artık o hapsedici koşullara bağlıdır.

Koşullardan tek tek geçer insan, yaşamını geçmişte bırakır ve unutmayacağı bir deneyim elde eder.

Oysa güne tekrar başlamak için unutmak gerekir.

UNUTAMAZSAN, tekrar gün doğmaz.

Gecenin hiç geçmediğini, gündüzün hiç doğmadığını tasvir eder yalnızlık.

Yalnızlık, unutamamanın yarattığı bir kaderdir.

Bir gün doğar ise; o gün bütün geçmişi unutturacak olan; ait olunan AYDINLIK gerçek ortaya çıkar.

O gerçek, insana paha biçilmez bir sevgi verir.

Kaybetsende, kazansan da koymaz artık.

Çünkü artık unutmak istemeyeceğin tek gerçektir o.

Öte yandan yalnızlık ise unutma isteğinin çocuğudur.

Geçmiş geçmişte kalır; herşey çoktan geçmiş, yapılması gereken yapılmamıştır.

Artık yapılması gereken; silkinmek, insanın üstündeki ÖLÜ TOPRAĞINI, ait olduğu yere, toprağa atmasıdır.

Çünkü YAŞAM YADSINAMAYACAK BİR GERÇEKTİR.

EĞER İNSAN KENDİ YAŞAMINI YADSIRSA; BEYHUDE YAŞAR, BEYHUDE ÖLÜR.

Kimse ben düştüğüm zaman benim koluma girmedi, kalkmama yardımcı olmak için.

Özellikle güldüklerini gördüm de dua ettim başıma gelen başınıza gelsin diye.

Sonra düşündüm; gelse ne olacak.

Ben onlar gibi gülemiyorum ki.

Gelmesin:

Vazgeçtim.

Hakkım yoktur istemeye,

Ben koluma girmelerini beklediğimi unutmadım.

O halde düşenin koluna girmektir istediğim.

Ona gülmek değil.

Hakkım yoktur düşeni seyretmeye; eğer varsa bir vicdanım onun utancını taşırım.

Utanmaması gerekir; çünkü düşmek utanılacak bir kabahat değildir, kabahatin en kötüsü onu utandıran GÜLÜŞLERİNDİR.

---

Bir olguyu unutmanın tek yolu onu yenmektir der Nietzsche.

Yenilmez tek olgu aslında oluşmamış olan bir olgudur.

Bu yüzden oluşmamış olan güç aslında hınçtan kaynaklanan güçtür.

Nietzsche'de böyle ifade eder GÜÇ istencini.

Güçsüzler ve güçlüler arasındaki ayırım böyledir.

Güçsüz insan güçlüleri her zaman yener.

Ama bunu gücüyle değil, güçlünün gücünü bölerek yapar.

Hınç duyan insan bu yüzden kendisinin 'iyi' olduğunu kabul eder.

Çünkü o kabul görmeyen davranışı bir olgu haline getirmez.

İçinde tutar ve hınç duyar.

Zamandan içten içe nefret eder.

Çünkü unutamadığı hıncı onu acıların insanı haline getirir.

Unutmanın yolu intikam almaktan geçer.

Duyulur dünyayı, öteki dünyaya tercih etmemelidir.

O kendinin değerini yaratmak için yaşamalıdır.

İntikam almak aslında tepkisel kuvvetlerin zaferidir.

Ve dolayısıyla bu zafer bir etki oluşmadan var olamaz.

O etki duyulur dünyadan elde edilir.

Dolayısıyla intikam da öteki dünyaya karşı olan bir eylem biçimidir.

Zaman herkese borcunu öder.

Kimsede hesabı kalmaz.

---

Zamandan çok bir başka çok yoktur.

Zaman mı istiyorsun? Al sana zaman der zaman.

Çok zamanlıdır.

Bir göz kırpışı kadar.

Zamanın doğası yıpratıcı.

Maddeyi yıpratır.

İnsan da madde olduğu için yıpranır.

Değerler eskir ve yeni değerler üretilir.

Eski ve yeni sürekli aşağılanma ve yücelme halidir.

Fakat tercih bir ÖZGÜR İRADEDİR.

Özgür iradenin olabilmesi için kişinin kendine özdek olduğunu bilip eylemlerini bildiğini vurgulaması gerekir.

Ben eylemlerimin ve sonuçlarının farkındayım diyebilmektir.

İnsan nesne olduğu gerçeğini yadsırsa aslında savunduğu değerin oturacağı bir temeli olmaz.

düşünce kendisini var edemez.

düşünce kendisini kanıtlamaktan çok uzaktır.

o ancak insan aracılığı ile örneklerle açıklanabilir.

soyut idea anlamaya olanak tanımaz.

çünkü soyutu deneysel görü sayesinde elde etmeyiz.